Γράφει η Χρυσούλα Β.
H Αλλεργία και το Άσθμα μου είχε μια πολλή απλή εξήγηση… καθώς και η θεραπεία τους μέσω της Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας!
H Αλλεργία και το Άσθμα μου είχε μια πολλή απλή εξήγηση… καθώς και η θεραπεία τους μέσω της Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας!
Η μοναδική σωτηρία ήταν η φαρμακευτική αγωγή με κορτιζόνη για να μειωθεί η αντίδραση του σώματός μου.
Επειδή είμαι μεθοδικός άνθρωπος παρατήρησα ότι, όταν βρισκόμουν κοντά σε άλογο, τότε φούντωνε η αλλεργία μου με εξανθήματα και η δύσπνοιά μου.
Αποφεύγοντας να έχω επαφή με άλογα, μειώθηκε αρκετά η αλλεργία που περιέγραψα παραπάνω, δεν εξαφανίστηκε όμως εντελώς... Η αλλεργία μου εμφανιζόταν κάπου - κάπου σποραδικά χωρίς όμως να έχω κάποια επαφή με άλογα, και την πάλευα με φάρμακα και με ομοιοπαθητική.
Πέρασαν τα χρόνια και ζούσα με τις σποραδικές εξάρσεις της αλλεργίας μου ώσπου φέτος βρέθηκα καλεσμένη σε φίλους στην επαρχεία. Μετά από μια υπέροχη βραδιά με χορό και πολύ κέφι, μας είχαν σαν έκπληξη οι φίλοι μας να κάνουμε μια νυχτερινή διαδρομή με δυο αλογοάμαξες, οι οποίες μας περίμεναν έξω από την ταβέρνα. Μπήκαμε μέσα και ξεκινήσαμε…
Μετά από δέκα λεπτά περίπου άρχισε η φαγούρα στο λαιμό μου, στο πρόσωπο σε όλο το κορμί και μαζί τους και η δύσπνοια, σαν να είχα άσθμα, παλεύοντας για αέρα! Τα συμπτώματα φούντωναν και μαζί τους και ο πανικός μου, γιατί τότε ξαναθυμήθηκα όλο το φιλμ των συμπτωμάτων και ότι είμαστε μακριά από ένα νοσοκομείο, όπου θα μπορούσα να έχω την απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή.
Για να μην φλυαρώ με τις λεπτομέρειες του συμβάντος, θέλω απλώς να αναφέρω ότι, μέσα στον πανικό, που ήρθε απροσκάλεστος μαζί με τα συμπτώματα της αλλεργίας, μου ήρθαν και σκηνές διάσπαρτες από το ατύχημά μου και από την πτώση μου από το άλογο τότε πριν από οχτώ χρόνια. Άρχισα να ουρλιάζω πανικόβλητη φωνάζοντας ασυνάρτητες φράσεις, όπως μου έλεγαν οι φίλοι μου αργότερα, και να κλαίω να κλαίω χωρίς τελειωμό.
Κάποια χέρια (της Natasha’s και του Άρη) με άγγιζαν πολύ προστατευτικά και στο κεφάλι και στο σώμα μου και μια φωνή μέσα στο ατέλειωτο τούνελ του πανικού μου, μου έδινε την αίσθηση ότι δεν είμαι μόνη και μπορώ να προχωρήσω μέσα σ’ αυτό το τούνελ χωρίς τον κίνδυνο να μην μπορώ να βγω ποτέ απ’ αυτό. Οι ερωτήσεις του Άρη είναι σαν να με συντροφεύουν ξανά να ξαναβρώ επαφή με το αποκομμένο νήμα της ζωής μου, το οποίο κόπηκε εκεί στον χωροχρόνο του ατυχήματός μου, πέφτοντας από το άλογο.
Σιγά - σιγά είναι σαν να παίρνω τον - για πολλά χρόνια - χαμένο Μίτο της στιγμής του ατυχήματός μου και πάλι στα χέρια μου, μιας και το σώμα μου με την σοφία που το διέπει, είναι σαν να γνώριζε ότι „τώρα εδώ που βρίσκεσαι με αυτούς που σε αγγίζουν και σε συντροφεύουν, μπορείς να δεις όλο το φάσμα του ατυχήματος σου από το οποίο θέλω (εγώ το σώμα) να λυτρωθώ“.
Στην συνεδρία Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας που μου έκαναν, κυριολεκτικά πάνω στην άμαξα, είδα το κομμάτι εκείνο του ατυχήματός μου, που είχε να κάνει με ποια συναισθηματική φόρτιση είχα ανέβει σε εκείνο το άλογο μαζί με τον φίλο μου. Σε ένα άλογο που γνώριζα ότι δεν είναι υπάκουο και έχει αρκετές ιδιοτροπίες, ώστε να καθιστά επικίνδυνη την ιππασία με δύο αναβάτες.
Παραβίασα συνειδητά την φωνή μέσα μου που μου έλεγε “κατέβα δεν θέλω να είμαι εδώ”. Γκρεμιστήκαμε και οι δύο και στο ατύχημα το σώμα μου κλείδωσε, εκτός από το σωματικό τραύμα, την παραβίαση του “τι είναι καλό για μένα και εγώ το παραγκωνίζω εθελοτυφλώντας”…
Το σώμα μου όλες τις φορές που εγώ αδιαφόρησα συνειδητά και παραβίαζα/παραγκώνιζα την φωνή μέσα μου, εμφάνιζε την αλλεργία, για να μου δείξει τις συνέπειες που υπέστη, και μαζί μ’ αυτό και εγώ. Τα συμπτώματα έφυγαν εκεί στον δρόμο αμέσως, αφού κατανόησα τι είχα κάνει και αφού έδειξα και κατανόηση για την Χρυσούλα εκείνη που δεν είχε το θάρρος να αντισταθεί! Με τις τρεις συνεδρίες Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας που ακολούθησαν σε έναν μήνα μετά, λυτρώθηκα μια για πάντα από την αλλεργία και το άσθμα μου, γιατί κατανόησα τι κάνω εγώ με εμένα στην ζωή μου και τι δεν θα κάνω πλέον: Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα υπακούω την εσωτερική φωνή μέσα μου και είμαι ενάντια στην όποια λογική. Αυτήν την υπόσχεση την κρατώ μέχρι τώρα με αφοσίωση για το ΚΑΛΟ ΜΟΥ!
Ας εξηγήσουμε λίγο τι συνέβη στην Χρυσούλα από την οπτική της φιλοσοφίας της Νέο-Κρανιοϊερής Θεραπείας
Με το ατύχημά της πριν οχτώ χρόνια το τραύμα της πτώσης κλείδωσε και την μη έκφραση της Αλήθειας της μέσα του. Αγνόησε αυτό που ανέφερε παραπάνω: “τι είναι καλό για μένα και εγώ το παραγκωνίζω εθελοτυφλώντας”…
Έτσι παρ’ ότι το τραύμα φαινομενικά έφυγε παρέμεινε η κλειδωμένη αλήθεια της να μην ακούει την εσωτερική της φωνή ή αλλιώς την διαίσθησή της. Για το σώμα της δεν είναι δυο διαφορετικά πράγματα! Το ατύχημα από την μια και η παραβίαση της διαίσθησής της από την άλλη. Το σώμα τα ορίζει σαν ένα και το αυτό. Έτσι κάθε φορά που παραβίαζε την αλήθεια της μη διεκδικώντας το τι είναι καλό για αυτήν εμφανιζόταν τα συμπτώματα της Αλλεργίας και το άσθμα της. Το ότι βρέθηκε κοντά σε άλογα ενίσχυσε την έξαρση της σωματικής αντίδρασης. Η Λύτρωση ήρθε με την κατανόησή της και με την υπόσχεση που έδωσε στο σώμα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου