Αυτό που φοβάσαι το Ζεις ήδη! Και αργοπεθαίνεις…
Ο Φόβος είναι στην φιλοσοφία της Νέο- Κρανιοϊερής Θεραπείας μια Προσωπικότητα η οποία απαιτεί τον Σεβασμό μας και ποτέ την απόρριψη. Είναι ένα μέρος και αυτός της οντότητας του Ταξιδιώτη άρα και αυτός όταν εμφανίζεται θέλει να κάνει την Δουλειά του.
Και ποια είναι η Δουλειά ενός Φόβου; Η Δουλειά του είναι να μας αποτρέψει να κάνουμε πράγματα και δράσεις οι οποίες δεν είναι στο «Ρεπερτόριό» μας και μας λέει ότι κινδυνεύουμε.
Δηλαδή όταν στις Συνεδρίες της Νέο- Κρανιοϊερής Θεραπείας - στις οποίες ο Θεραπευτικός Διάλογος είναι αναπόσπαστο μέρος της συνεδρίας – εμφανιστεί κάποιος φόβος, τότε το αυτονόητο είναι να βρεθεί τρόπος επικοινωνίας με αυτόν τον φόβο. Σημαντικό είναι φυσικά να δει ο Ταξιδιώτης ότι υπάρχει και άλλος δρόμος επικοινωνίας με τον Φόβο του εκτός από την ΦΥΓΗ. Και οι διάφοροι φόβοι διηγούνται «την ιστορία τους».
Στις περιπτώσεις αυτές ο φόβος που εμφανίζεται, κάνει τον Ταξιδιώτη μας να «τρέμει». Τρέμει και μόνο με την ιδέα να κάνει ένα βήμα π.χ. να επικοινωνήσει με έναν πόνο του. Ο Ταξιδιώτης συνειδητοποιεί ότι επιλέγει στην ζωή του να υπακούει αυτό που του λέει ο ΦΟΒΟΣ του. Π.χ. του ψιθυρίζει ο φόβος «αν πας εκεί στο στομάχι σου να συναντήσεις τον πόνο κινδυνεύει η ζωή σου. Μπορεί και να πεθάνεις»!
Αποφεύγοντας όμως να αντικρίσει τον πόνο του ή το Συναίσθημά του συνειδητοποιεί πόσο αποσύρεται με αυτόν τον τρόπο από την ίδια του την ζωή, με το να υπακούει δηλαδή τα κελεύσματα του φόβου του.
Αποφεύγοντας όμως να αντικρίσει τον πόνο του ή το Συναίσθημά του συνειδητοποιεί πόσο αποσύρεται με αυτόν τον τρόπο από την ίδια του την ζωή, με το να υπακούει δηλαδή τα κελεύσματα του φόβου του.
Για μας στην Νέο- Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι πολύ σημαντικό να δει και να κατανοήσει ο καθένας μας που ξαπλώνει για συνεδρία, πόσο ο ίδιος υποφέρει και δεν ζει. Να συνειδητοποιήσει δηλαδή όλον τον μηχανισμό που πυροδοτείται μέσω ενός Φόβου και ποιες συνέπειες έχει για την Υγεία του. Σχεδόν πάντα οι άνθρωποι που κάνουν συνεδρίες Νέο- Κρανιοϊερής Θεραπείας συνειδητοποιούν ότι απέχουν από την ίδια τους τη ζωή με το να υπακούουν τους Φόβους τους.
Ζούμε με λίγα λόγια ήδη την «Κόλαση» από την οποία προσπαθεί ο φόβος να μας αποτρέψει. Με το να μην τολμάς να κάνεις ένα βήμα για να βρεις τον δικό σου δρόμο στην ζωή φοβούμενος να πληγωθείς, πληγώνεις εσύ ήδη τον εαυτό σου. Ζεις δηλαδή ήδη αυτό από το οποίο προσπαθεί να σε αποτρέψει να κάνεις ο Φόβος σου. Και αυτό πονάει πολύ γιατί βλέπεις ότι ΕΣΥ το επιλέγεις!
Γιατί μέχρι τότε νόμιζες ότι πονάς γιατί φταίνε οι άλλοι π.χ. οι γονείς σου, το αφεντικό σου, οι συνάδελφοί σου, οι φίλοι σου ή οι γείτονές σου ή τα τελευταία χρόνια, η Κρίση. Και η ζωή σε προσπερνά και εσύ μένεις εγκλωβισμένη/-ος στο να μη ζεις!
Αν όμως προετοιμάσεις το πεδίο για να συναντήσεις τον φόβο που εμφανίζεται εκεί στην συνεδρία επάνω - και πιστέψτε μας είμαστε στην Νέο- Κρανιοϊερή πολύ καλά εκπαιδευμένοι σ’ αυτό - και συναντήσεις τον φόβο σου, θα ακούσεις ότι εσύ έβαλες τον Φόβο σου να σε «προστατέψει» και εσύ τον θρέφεις συνεχώς μέσα στην καθημερινότητά σου με το «να τον καλείς να εμφανιστεί».
Με άλλα λόγια σου λέει ότι εσύ τον χρειάζεσαι. Σου δείχνει ο ίδιος ο φόβος σου την Αλήθεια σου. Γι’ αυτό και σε εμάς στην Νέο- Κρανιοϊερή Θεραπεία ο Φόβος και οι Φοβίες δεν είναι κάτι που πρέπει να πολεμήσουμε ούτε κάτι που θα πρέπει να υπομένουμε αλλά είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα μέσα μας, αναπόσπαστη από εμάς η οποία χρειάζεται τον Σεβασμό μας και να την ακούσομε.
Επιστρέφοντας στον τίτλο του άρθρου μας στην αρχή!
Αν φοβάσαι να κλάψεις ή να αγαπήσεις γιατί θα εκτεθείς και θα πληγωθείς ή θα πονέσεις, τότε σίγουρα πληγώνεις τον εαυτό σου καταπιέζοντας το Συναίσθημά σου ή την Καρδιά σου. Η Καρδιά σου όμως είναι το αντιδιαμετρικά αντίθετο από τον Φόβο σου. Είναι ΘΑΡΡΟΣ και ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Είναι η ζωή μέσα σου. Μη νοιώθοντας την, γίνεσαι ένας ζωντανός Νεκρός που η κάθε ημέρα σου είναι η κόπια της προηγούμενης χωρίς συγκινήσεις και απρόσμενα συμβάντα στα οποία εσύ θα μπορούσες να συμμετέχεις ζωντανά.
Η Ζωή είναι Ροή και τίποτα στατικό. Όταν δεις πόσο εσύ πληγώνεις τον εαυτό σου ακολουθώντας της εντολές του ΦΟΒΟΥ ή των ΦΟΒΩΝ σου, τότε ξέρεις πλέον ότι στο χέρι σου είναι να ζεις ή να αργοπεθαίνεις. Και πάλι από εσένα εξαρτάται. Και γι’ αυτό λέμε ότι «εμείς δεν θεραπεύουμε». Αν δεις λοιπόν τι σε αρρωσταίνει, τότε μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις να συνεχίσεις όπως μέχρι τώρα ή να αλλάξεις. Και το σώμα σου θα σε υποστηρίξει ανταμείβοντάς σε με χαλάρωση, χαρά και μη πόνο. Και στην Νέο- Κρανιοϊερή Θεραπεία η ΕΠΙΓΝΩΣΗ είναι η απαρχή για την Θεραπεία σου και όχι ο Θεραπευτής.
Άρης Χατζηνάσιος – Νατάσα Λότζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου